پیش بینی کیهان>18 تیر دیگری در راه است

«اطلاعات موثقي وجود دارد كه نشان مي دهد جريان فتنه قصد دارد با توهين هاي بزرگ به مقدسات -كه معنايي جز خود زني ندارد- كار را به جايي برساند كه نيروهاي مومن كنترل خود را از دست بدهند و نهايتا يا يكي از بزرگان اين جريان دستگير شود و يا اينكه با ورود نيروهاي امنيتي و انتظامي به درون دانشگاه، يك فتنه بزرگ بوجود بيايد و منجر به حادثه اي شبيه 18 تير بشود». 

روزنامه کیهان نوشت:

تحليلگران معتقدند احياي سرمايه اجتماعي جريان فتنه كه در 16 آذر به صفر رسيد، از طريق ايجاد يك «غائله بزرگ»، مهم ترين هدف افراط گري هاي اخير اين جريان است. 

پس از اهانت به ساحت مقدس امام خميني در روز 16 آذر توسط جمعي معدود از فتنه گران دانشگاه تهران، كه موجي از اعتراض مردم مومن و انقلابي و درخواست براي برخورد قاطع با سران فتنه را در سراسر كشور به دنبال داشته، اين پرسش در ميان تحليلگران مطرح شده است كه هدف اين جريان از اجراي سناريوهايي از اين دست چيست؟ 

جمعي از فتنه گران كه عمده آنها به گروهك هاي تروريستي مانند منافقين يا سلطنت طلب ها نزديك يا وابسته هستند، در روز 16 آذر با برگزاي تجمع هايي كه حتي منابع غربي هم آن را «محدود و ضعيف» خوانده اند، تلاش كردند ثابت كنند كه جريان فتنه سبز همچنان در ايران زنده است و ادامه حيات مي دهد. 

ميرحسين موسوي كانديداي بازنده انتخابات رياست جمهوري يك روز قبل از 16 آذر با صدور بيانيه اي دانشجويان را به برگزاري چنين تجمعي دعوت كرده بود. در يكي از اين تجمعات كه در دانشگاه تهران برپا شد، جمعي از آشوبگران عكس مبارك امام خميني را پاره كرده و آن را آتش زدند. پس از اين حادثه، صدا و سيما در اقدامي قابل تقدير صحنه هاي اين جسارت بزرگ را پخش كرد و بلافاصله پس از آن موجي بزرگ از اعتراضات مردمي و درخواست براي محاكمه سران فتنه سراسر كشور را فراگرفت. 

خاتمي، موسوي و كروبي بلافاصله پس علني شدن اين موضوع سعي كردند خود را كنار كشيده و صدا و سيما را به مونتاژ اين صحنه ها با هدف بدنام كردن اصلاح طلبان متهم كنند. اين افراد البته در مقابل اين پرسش كه فرضا آنچه صدا و سيما پخش كرده مونتاژ باشد، آيا آنچه رسانه هاي امريكايي و انگليسي حامي موسوي هم پخش مي كنند مونتاژ است؛ البته پاسخي نداشتند. 

سران جريان فتنه براي جبران آبروريزي آنچه در 16 آذر اتفاق افتاد، سعي كردند اقدامات خود را در روزهاي 17و 18 آذر هم ادامه بدهند. بنا بر برخي اخبار موثق برخي از آشوبگران كه شناسايي هم شده اند تلاش داشته اند در اين دو روز تصاويري بسيار اهانت بار از امام و سران نظام بين دانشجويان پخش كنند كه البته به دليل ترس از واكنش شديد دانشجويان نهايتا اين پروژه موقتا منتفي شد. همچنين در اين دو روز جمع بسيار كوچكي از آشوبگران با استفاده از محيط امني كه -متاسفانه- مديران دانشگاه هاي تهران و اميركبير براي آنها ايجاد كرده اند اقدام به سردادن شعارهاي بسيار تند عليه مقام هاي نظام كردند. 

برخي تحليلگران كه كيهان با آنها گفت وگو كرده است، عقيده دارند اين اقدامات راديكال در چارچوب يك سناريوي هماهنگ و از پيش تعيين شده انجام مي شود. به عقيده اين تحليلگران سران جريان فتنه بعد از 16 آذر به طور قطعي به اين نتيجه رسيده اند كه ديگر توان بسيج مردم -حتي جمع كوچكي از آنها- در جهت اهداف خود را ندارند و سرمايه اجتماعي آنها به معدودي ضد انقلاب منحصر شده است.
 
در نتيجه اين تحليل، گردانندگان اين جريان تصور مي كنند تنها راه براي احياي دوباره ظرفيت آشوبگري خود در تهران اين است كه يك فتنه بزرگ درون دانشگاه بوجود بياورند و اين هم امكان پذير نيست مگر اينكه به طريقي نيروهاي امنيتي و انتظامي را به درون دانشگاه بكشانند.
 
يك مقام آگاه در اين مورد به كيهان گفت: «اطلاعات موثقي وجود دارد كه نشان مي دهد جريان فتنه قصد دارد با توهين هاي بزرگ به مقدسات -كه معنايي جز خود زني ندارد- كار را به جايي برساند كه نيروهاي مومن كنترل خود را از دست بدهند و نهايتا يا يكي از بزرگان اين جريان دستگير شود و يا اينكه با ورود نيروهاي امنيتي و انتظامي به درون دانشگاه، يك فتنه بزرگ بوجود بيايد و منجر به حادثه اي شبيه 18 تير بشود». 

وي تاكيد كرد: «البته نظام بدون شك چنين بهانه اي به فتنه گران نخواهد داد و برخورد ها به صورت هوشمند انجام خواهد شد تا هم فتنه گران مجازات شوند و هم بهانه اي مانند 18 تير به دست دشمنان نيفتد». وي در پايان گفت: «انتظار اين است كه در كنار اقدامات امنيتي مسئولان دانشگاه ها هم در برخورد آموزشي با آشوبگران تعلل نكنند». 

در عين حال ناظران آگاه عقيده دارند در پيش گرفتن چنين راه هايي توسط موسوي و اطرافيان وي نه تنها منجر به هيچ توقفي در روند شديد كاهش سرمايه اجتماعي او نشده بلكه تعداد زيادي از اصلاح طلبان را به اين نتيجه رسانده كه موسوي تا جبهه اصلاحات را به طور كامل دفن نكند، دست بردار نيست.